Czy masz swój styl? Anne Berest, Audrey Diwan, Caroline De Maigret, Sophie Mas – „Bądź paryżanką, gdziekolwiek jesteś”

Jestem modową abnegatką. Nie zrozumcie mnie źle – moje ubrania są czyste i bez dziur, ale szafiarka byłaby ze mnie kiepska. I trochę nawet nad tym ubolewam, bo chciałabym z zamkniętymi oczami co rano wyciągać z szafy komplet na dziś, wiedząc, że wszystko do siebie idealnie pasuje.
Chociaż właściwie to... od zeszłego tygodnia nawet mi się to udaje, ale to tym za chwilę.

Papuzia kakofonia barw

W swoim „modowym życiorysie” przechodziłam wiele etapów. Była czerń od góry do dołu zwieńczona glanami (czarna bielizna i pidżamy również), którą po kilku latach zaczęłam przełamywać kratką, później przyszedł czas na kropki i grochy, następnie (tak bardzo nielubiane przez Pana R.) wzory kwiatowe. Ostatecznie wychodzi na to, że na drodze do marzeń o jednolitości przytłoczyły mnie (o zgrozo!) kolory i paski.

Przeglądam więc swoją szafę, a tam: żółte koszulki, turkusowe sweterki i fioletowe spodnie. Aaaa! Papuzia kakofonia barw! A pomiędzy tym – (z duszą minimalistki) ja marząca o powrocie do tej, sprawdzonej już, spokojnej czerni.

Kiedy myślę o swojej przyszłej szafie, oczyma wyobraźni widzę w niej spokojne beże, biel, czerń, szarości, granaty i nieco ożywiającą wszystko – czerwień. Marzy mi się minimalistyczny casual style połączony z francuską nonszalancką elegancją. Ale jak to zrobić? Postanowienie, postanowieniem, ale najważniejszy jest efekt końcowy. Tymczasem moje zakupowe wybory wciąż są nietrafione, w efekcie czego raz wyglądam jak nastolatka (którą przecież już dawno nie jestem), innym razem jak pani w średnim wieku (którą, dla odmiany, jeszcze nie jestem), a pomiędzy zdarzają się przebłyski, kiedy przeglądając się w lustrze, mogę sobie powiedzieć” „Oczko, wyglądasz bosko!” ;)

Wychodzi więc na to, że w kwestii mody jestem przypadkiem beznadziejnym ergo ideałem dla stylistów ;)

W poszukiwaniu własnego stylu

Czuję się jednak uświadomiona, że mój, szumnie określmy go jako styl, jest nieokreślony i nieuporządkowany. Mimo to teoretycznie wiem, co chciałabym osiągnąć, a w związku z tym nie ustaję w poszukiwaniu inspiracji. Tak więc z wypiekami na twarzy czytam blogi: Minimal plan, Styledigger, Simplicite i blog Marii – Ubieraj się klasycznie. I kiedy już zaczynam sobie wizualizować w głowie nowe wcielenie kompaktowej szafy, trafia mi się książka „Bądź paryżanką, gdziekolwiek jesteś.”

Czy na drodze do określania swojego stylu jest przydatna? Oczywiście. Bycie „paryżanką” najprościej rzecz ujmując, to pewien stan umysłu. Wiesz, w czym czujesz się dobrze, co do ciebie pasuje, a czego powinnaś się wystrzegać. I nie odnosi się to tylko w stosunku do mody. Książkę, o której poniekąd traktuje ten wpis określiłabym jako pewną wskazówkę, motor do własnych poszukiwań. Na 264 stronach, które pochłania się w ciągu jednej spokojnej soboty, znajduje się spora porcja inspirujących zdjęć, złotych myśli i wskazówek dla życia w stylu „carpe diem”. W pewnych momentach nawet potraktowanych zbyt luzacko, by nie określić ich jako szalone „cosmo”. Ale jednak to fajny przewodnik o stylowej, miejskiej do szpiku kości, kobiecie, którą może być każda. Wystarczy odkryć swoje zalety i nie zawracać sobie głowę wadami. No i „być bohaterką sama dla siebie. Przede wszystkim”.

Pokrótce: książka składa się z pięciu części: „Refleksje ogólne” (czyli szeroko pojęta „filozofia życia), „Przyznaj się do złych nawyków” (zwalcz, polub lub ignoruj), „Pielęgnuj swój styl” (dobry fragment o bazie garderoby, stylu i wizerunku), „Odważ się kochać” (siebie, swoją nagość, innych i nie bój się, że nie wszyscy kochają ciebie) oraz „Kilka paryskich rad” (dotyczących klasyki francuskiej kuchni, sztuce kreowania przestrzeni, dekorowania i sztuce… udawania ;)). A w tym wszystkim dużo zdjęć i cytatów. Czy ktoś z Was miał kiedyś zeszyt, który nazywał się „Złote Myśli” z wpisami koleżanek i kolegów oraz z wklejonymi obrazkami i zdjęciami? To właśnie coś trochę w ten deseń. Tylko doroślejszy.

Reorganizacja z unikalnym schematem

Książka trafiła mi się w świetnym, bo gorącym momencie reorganizacji swojej szafy. Właśnie dzisiaj oddałam całą pakę kolorowej odzieży nowej właścicielce, zmniejszając tym samym nie tylko stan posiadania (oj tak, sporo czytałam ostatnio również o minimaliźmie w życiu), jak również „odkolorowując” swoją garderobę. 

French chic ma pewną stałą bazę kolorystyczną: biel, ecru, beż, szarość, czerń, granat i brąz. Cudownie – coś dla mnie. Lubię porządek, a wizualny w ubiorze to plan na teraz. Co nie oznacza, że są to barwy wyłączne. To tak samo, jak styl francuski nie narzuca szaf klonów zawierających tylko białe koszule, chinosy, bluzki w marynarskie paski, małą czarną i kaszmirowe granatowe swetry.
Ale to już  dobry punkt wyjścia do wypracowania własnego stylu.

Maria z blogu „Ubieraj się klasycznie” (o którym wspomniałam już powyżej) uważa, że „nie ma lepszego sposobu na odnalezienie własnego stylu, niż stworzenie swojego unikalnego schematu”. Właśnie oswoiłam go o swoje cechy. Nareszcie coś się klaruje i nawet do mnie przemawia. Podobnie jak projekt „Szafa Minimalistki” na blogu Simplicite, który testuję drugi tydzień i jestem nim zachwycona. Dzięki tygodniowemu zestawowi ubrań nareszcie komponuję swoją garderobę codziennie z „zamkniętymi oczami”. A co więcej – jestem zadowolona z efektu.

I tak właśnie, zamiast omówić w szczegółach książkę, omówiłam swoje „modowe plany”. Powiedzmy, że to taki jednorazowy wybryk na Czytelniczym ;) A co tam! Raz można sobie pozwolić i może Was też trochę pociągnę za język ;) Podzielcie się swoimi spostrzeżeniami na temat moich tutaj wypocin, własnego stosunku do mody, podlinkujcie własne inspiracje, polećcie książki związane z poruszonym tematem. No nie dajcie się prosić ;)
Tymczasem, w oczekiwaniu na komentarz, pozostawiam Was z kilkoma, ulubionymi już, zdjęciami z książki „Bądź paryżanką, gdziekolwiek jesteś.”

___________________

Za egzemplarz książki dziękuję  wydawnictwu MUZA SA 

Anne Berest, Audrey Diwan, Caroline De Maigret, Sophie Mas – „Bądź paryżanką, gdziekolwiek jesteś”
(tyt. oryg. „How to Be Parisian Wherever You Are: Love, Style, and Bad Habits”);
wyd. MUZA SA 2014



Recenzja bierze udział w wyzwaniu: Grunt to okładka, motyw październikowy - uśmiech