Dobre, bo polskie? O polskiej literaturze słów kilka

Lubię porządkować rzeczy. Układać je w zbiory, różnicować pod kątem charakterystycznych cech, łączyć w pary, grupować. Tak już mam, że lubię poruszać się w przestrzeni, którą sama sobie układam. Chaos mnie męczy. 

Podobnie rzecz ma się z moimi książkami. Grupuję je na półkach (półka polska, szafka kulinarna, regał beletrystyczno-reportażowy, półka z poezją). A kiedy czytam – czytam autorami, seriami lub poruszam się w jednym temacie, aż nasycę ciekawość lub znajdę inny obszar zainteresowań. Jakieś 15 lat temu był czas, że czytałam wyłącznie książki jednego autora: Jonathan Carroll, William Wharton, Stephen King, John Grisham, Agatha Christie. Pojawiały się też lektury obrębie wybranego tematu przewodniego, np.: obozy koncentracyjne, Japonia (do tego tematu lubię wracać i go poszerzać), narkomania i nieco fantastyki (saga o Wiedźminie Sapkowskiego, Władca Pierścieni Tolkiena, kilka Pratchettów, by zarzucić temat na „Nigdziebądź” Gaimana, której swoją drogą nigdy już nie doczytałam do końca). Potem zakochałam się w powieściach kulinarnych (ten temat rozwinę przy okazji odrębnego wpisu) i reportażach (uwielbiam reportaże wydawnictwa Czarne). 

Jednak ostatnimi czasy skupiam się na współczesnej literaturze polskiej. I muszę przyznać, że mam do niej szczęście. Kiedyś zachwycałam się „Madame” Antoniego Libery, „Dziewczynką w czerwonym płaszczyku” Romy Ligockiej, „Koniem Pana Boga” i „Szkołą bezbożników” Wilhelma Dichtera, „Pestką” Anki Kowalskiej, zaczytywałam wyżej wspomnianym Andrzejem Sapkowskim i  Stanisławem Grzesiukiem. 

Obecnie celuję głównie w polskie obyczajówki. Spodobało mi się czytanie o Polsce, którą znam, w której dorastałam, nieprzypudrowanej i skażonej PRL-em. Fabule osadzonej w naszych realiach, opisującej losy i dylematy 30-latków. Dobrze jeszcze, kiedy dodatkowo rzecz dzieje się w Warszawie lub Wrocławiu. Stąd moja sympatia do powieści autorstwa: Joanny Bator, Grażyny Plebanek, Antoniny Kozłowskiej, Grażyny Jagielskiej. 

Ale to też jeszcze nie wszystko. Bo w innej klasie stawiam przecież ulubionego Jacka Dehnela, Dorotę Masłowską i początki z Sylwią Chutnik… może na nowo wrócę też do Tokarczuk? A w kolejce do poznania oczekują jeszcze m.in: Elżbieta Cherezińska, Zyta Oryszyn, Zośka Papużanka,  Agata Porczyńska, Zbigniew Białas, Ignacy Karpowicz, Wiesław Myśliwski, Kazimierz Orłoś, Jerzy Pilch, Andrzej Stasiuk, Szczepan Twardoch, Michał Witkowski, Krzysztof Varga. Uff, uzbierało się z tego niezłe grono ;)

Nie dziwne więc, że wyszukuję w sieci interesujące mnie rzeczy w tej tematyce. 

Dlatego właśnie wybrałam polską trasę podczas czerwcowej akcji „Czytamy gdzie indziej” na Powiślu (już za tydzień szykuje się jesienna edycja na Hożej). A także biorę udział w wyzwaniu „Polacy nie gęsi”. Śledzę Nagrodę Nike i literackie Paszporty Polityki, obserwuję profil „Czytajmy polskich autorów” i czytam bloga „pod tytułem”.

A Wy? Czytacie polską literaturę? Co w niej lubicie? Kogo polecacie? Chętnie poznam Wasze zdanie.